VeNove

Wspomnienie lata i jedno z większych wyzwań - szycie sukni ślubnej. Mnóstwo się przy okazji nauczyłam.

Szycie koronek mnie przerażało, omijałam je szerokim łukiem. Ale rzuciłam się od razu na głęboką wodę szyjąc suknię ślubną .

Szybka, bo uszyta z rozpędu po tej zielonej , tylko rozmiar ciut większy. Tutaj też dostosowałam długość do suwaka, tylko suwak wszyłam wyżej, żeby zapinał się pod szyją. 

Letnia wiskozowa sukienka, którą uszyłam wypróbowując różne rozwiązania konstrukcyjne na moją figurę. Na początku planowałam inny dół, taki bombkowy, ale tkanina musiałaby być dużo sztywniejsza. Powstała sukienka z dopasowaną górą i dołem z niespodzianką.

Od dawna planowałam uszyć bluzę z tego kawałka polaru (albo polarowej dresówki). Materiał okazał się dość cieńszy niż pamiętałam, a bluza miała być ciepła, dlatego jest dwuwarstwowa, z podszewką. Wykrój na bluzę ze starej Burdy dla dzieci (1/2009, arkusz E998, strona H, wykrój 742, rozmiar 140), tylko trochę zmieniony. Fajnie porównać tę bluzę z poprzednimi próbami kilka lat temu, o ile łatwiej i ładniej teraz wychodzi.

Fajna, wygodna dzianinowa bluzka, ale właśnie bez modelujących zaszewek - dla mnie to niedobre rozwiązanie, o czym przekonałam się już kolejny raz.

Szybka i krótka notka na temat wymiany suwaka w kurtce, żeby w przyszłości nie trzeba się było zastanawiać.

Tu gdzie mieszkam spodnie wierzchnie to konieczność jesienią i wiosną (zimą rządzą spodnie zimowe). Te spodnie były tak przetarte na nogawkach, że nie nadawały się do noszenia. Mogłam je albo od razu wyrzucić albo naprawić, wybrałam to drugie.

Coś ciepłego na chłodniejsze dni. W tym modelu chciałam przetestować kilka elementów - kieszenie, golf, długość ramienia i miejsce zaszewek.

Ta spódnica powstała trochę przypadkiem, bo z wełny miał być pasek do płaszcza . Zamiast niego jest wełniana mini, chyba w sam raz na zimę.

Dawno nie byłam tak wkurzona podczas szycia. Mogę sobie pogratulować, że dotrwałam do końca. Nigdy nie miałam ramoneski ani nic ramoneskopodobnego, dlatego mnie kusiło, żeby spróbować. Wykrój pobrałam ze strony  papavero , ale długo czekał na swoją kolej, bo miałam ochotę na szycie sztucznej skóry (to znaczy, wydawało mi się, że mam ochotę). 

Niemal za każdym razem, gdy sięgam po gotowy wykrój, łudzę się, że szybko przeszyję i wszystko będzie pasować bez większych poprawek. Zawsze się nacinam, chociaż wiem doskonale, że mam problemową figurę i gotowe wykroje po prostu nie są dla mnie, zwłaszcza dopasowane modele. O wiele szybciej zrobić własną formę, nawet jeśli na początku więcej z tym zachodu, ale potem poprawek znacznie mniej. Dodatkowo wiem od razu, co ma do siebie pasować w którym miejscu i nie muszę układać puzzli zastanawiając się, co konstruktor miał na myśli. Tak powstał ten płaszcz, od zera, czyli wykroju podstawowego. 

Tak uszyłam kołnierz w granatowym płaszczu ( wykrój papavero ).

Mam w maszynie funkcję obszywania dziurek, ale niestety nie zawsze dobrze działa. Dużo zależy od materiału i od nitki, ale czasami po prostu nie wychodzi. Dlatego do tego płaszcza przeszyłam dziurki bez automatu.

Płaszcz według  wykroju papavero , rozmiar 38XY/168. Materiał wierzchni to Terendo, mieszanka poliestru i bawełny (podobno odrzuca brud) - wybrałam go ze względu na piękny kolor. Płaszcz ma pikowaną podszewkę, żeby było cieplej.

Przy okazji płaszcza przećwiczyłam szycie kieszeni z klapką - tutaj ściąga na przyszłość.

Trzecia sukienka wyjściowa, góra uszyta z satyny według tego samego wykroju  (Burda 2/05, model 145, rozmiar 146). Satyna bardzo dobrej jakości, przyjemna w dotyku i niestrzępiąca się za bardzo, z niej uszyłam też podszewkę do tej sukienki. Na zdjęciach wygląda na szarą, w rzeczywistości to przełamany szarością błękit.

Zabrałam się za szycie dżinsów, bo moje ulubione się podarły a nie udało mi się w sklepach znaleźć żadnych pasujących. Chciałam wąskie, ale takie, żeby nogawki nie były za ciasne, takie, które pasowałyby zarówno w udach, biodrach jak i w pasie.

Sukienka z satyny, materiał wybrany przez samą księżniczkę. Bardzo różowa satyna, którą starałam się trochę ukryć pod tiulem i koronką. Słaba, bardzo się zaciągała i siepała, dlatego prawie wszystko musiałam obrzucać overlockiem.

Szyty na miarę płaszcz na podszewce, z kieszeniami i rozporkiem z tyłu.

Sukieneczki dla rocznej dziewczynki na podstawie wykroju z magazynu Szycie 04/17, modele 39 i 40. Fajnie się szyje takie małe ubranka.

Sukienka na bal albo inne ważne okazje, uszyta z cienkiej niebieskiej satyny i organzy.

Znowu spódnica uszyta według wykroju z Patrones nr 296 . Tkanina diagonalna, dlatego wyszło inaczej niż tu . Po pierwszej próbie zrobiłam poprawki - zlikwidowałam zaszewkę z przodu i trochę zwęziłam wykrój.

Potrzebna była natychmiast nowa sukienka dla Barbie. Problem z kupnymi jest taki, że wyglądają ładnie, ale najczęściej są wykonane z bardzo kiepskich materiałów i szybko się drą. Te sukienki będą porządniejsze, bo zostały mi resztki po szyciu sukni ślubnej - lalka też dostanie ślubną.

Jasnozielona sukieneczka z zakładkami i podszewką. Z tego materiału ktoś kiedyś skroił sukienkę, która nigdy nie powstała. Miałam trochę ograniczone pole manewru i wycinałam z tego, co dostałam. Do takiej tkaniny niezbędna jest podszewka, u mnie zielona wiskoza.

Czarna bluzka z wiskozy, wykrój z magazynu Szycie 4/2017, model 3, rozmiar 40.

Lubię kieszenie w sukienkach i spódnicach. Tu oprócz kieszeni podobają mi się ciekawe zakładki na przodzie, za którymi właśnie kieszenie są schowane. Uszyłam na podstawie wykroju z Patrones nr 296. Ta spódnica powstała jako próbna wersja, chciałam przećwiczyć ułożenie zakładek i dopasowanie tego modelu.  Zupełnie próbnie przeszyłam kieszenie na jeszcze innym materiale.

Koszulowa bluzko-sukienka z wiskozy, sprawdziła się jako przewiewny strój na plażę.

Szybka sukienka kimonowa na bazie wykroju podstawowego. Wykrój był bardzo dopasowany, więc nie zaszywałam ani nie przenosiłam zaszewek. Dekolt wykończony odszyciem, mankiet rękawa podszyty do góry, żeby było ciekawiej.

Wykrój z Burdy. Bardzo rozciągliwy materiał, podkreślający niestety wszelkie niedoskonałości figury. Lepiej by było, jakby lewa strona była taka jak prawa, nie odznaczałaby się na wiązaniu.

Wykrój z Burdy 8/2014, nr 117. Sukienka na modelce wyglądała na dość dopasowaną, ale okazała się bardzo wąska, musiałam zwęzić ją od talii w dół o jakieś 4 cm z każdej strony, co daje aż 16 cm w całym obwodzie.

Spódnica z któregoś ze starych numerów Burdy, wybrałam ją ze względu na ciekawe szlufki, ale brakuje mi tu kieszeni i może dodałabym jakieś inne guziki, na przykład takie jak do dżinsu.

Uszyta z materiału, który był sprzedawany jako indyjska narzuta na łóżko, ale dla mnie od początku miał potencjał na spódnicę.

Prosta do zrobienia bluzka dwuwarstwowa wg podstawowego wykroju bez zaszewek, rękaw 3/4. Dwuwarstwowa, bo okazało się, że dzianina jest bardzo prześwitująca. Dlatego przód jest podwójny, ale żeby nie był zbyt ciężki, wierzchnia warstwa została przycięta asymetrycznie.

Wykrój nr 141 z Burdy 8/2016, rozmiar 140. Gruba, ciepła dzianina swetrowa - jedyny problem to wepchnąć ją pod stopkę maszyny i overlocka.

Kolejne znalezisko w sklepowym koszu z resztkami materiałów. Postanowiłam uszyć prostą bluzkę z rękawem  3/4, wkładaną przez głowę.

To miała być wygodna letnia sukienka z dopasowaną górą i trochę bombkowatym dołem. Sukienka jest niestety niewygodna - przez kilka błędów. 

Druga próba z kombinezonem , też z wiskozy, ale tym razem z zakrytymi ramionami i zapięciem na plecach na zatrzask i kieszeniami w bocznych szwach. W talii gumka, tak jak w poprzednim modelu.

Kombinezon uszyty z cienkiej wzorzystej wiskozy, z rozcięciem na plecach, wiązany z tyłu tasiemką.

Jak prawie zawsze, wszystko zaczyna się od materiału. Bardzo spodobał mi się jesienny motyw spadających liści, kolor tła i sama dzianina, miękka i ciepła, w sam raz na chłodniejsze dni.

Wracam po długiej przerwie i zaczynam nadrabiać zaległości, Bomberkowa bluza na dzianinowej podszewce, z kieszonkami, metalowym suwakiem i ściągaczem.